
foto Gianfranco Mura
|
 |

Cando cumintzan sas
muidas ‘e sas cordas de sas ghitarras issoro est luego festa.
Talentu e simpatia acabban s'obera. No faghet de abarrare sena càrculu
pro su Trio Cocco, unu babu e duos fizos cun sa musica in su sambene
e in s'anima.
Da annos sun andande peri sa Sardigna donande a su púbricu sonos e
boghes chi aunin a pare connotu e modernidade. Su Trio est ghiadu da
su patriarca Antoni, unu de sos urtimos sonadores de ghitarra 'pitziccata',
erederi de una tennica antiga chi si cumbinat cun sas acrobatzias rítimicas
de Onofriu e sas isparimentassiones de Giannettu.
Da annos proponen unu repertoriu chi s'isterret da sos cantigos a
sos ballos de su connotu sardu: totucantu suta s'insigna de unu sonu
cumpatu chi bos pigat, chi semper bolet narrer alligria.
Quando vibrano le corde delle loro chitarre comincia la festa.
Talento e simpatia fanno il resto. Difficile restare indifferenti al
Trio Cocco, padre e due figli con la musica nel sangue e
nell’anima. Da anni girano la Sardegna offrendo al pubblico suoni
e voci che sposano tradizione e modernità.
Il trio è guidato dal patriarca Antonio, uno degli ultimi suonatori
di chitarra pizzicata, depositario di una tecnica antica che si
fonde con le acrobazie ritmiche di Onofrio e le sperimentazioni di
Giannetto.
Da anni propongono un repertorio che spazia dai canti ai balli
tradizionali: tutto all’insegna di un suono compatto e
coinvolgente, da sempre sinonimo di allegria.
Francesco Pintore |
|