foto Salvatore Corona


Su diariu de unu biazu musicale, cun d-una cara chi cambiat e chi ammajat, in s’aiscu e in su cuntzertu de sos Tancaruja, in ue poesia de tenores, anninnķas logudoresas, serenadas antigas, ballads, tablas e mutos si ammescuran a sķddidos eletricos, ballos senegalesos e crescendos rock. Musica sarda, duncas, torrada a chircare in d-unu 'sound' ricu de energhia vitale, alligra e ballariana. Musica de lącana in ballalara tra connotu e renoamentu in ue sa cultura sarda si bortat in cantu de sos ammentos. Est sa conchista de annos de chirca apassionada, fata cun respetu profundu pro sa redade millenaria de sa musica e de sa poesia sarda chi su tempus at arrefinadu finas a sa perfessione.
'Sona sonette' in su 1998 e 'Eni ca ti canto' in su 1999 sun istados presentados in su palcu de Ospedaletti, in su festival de sa cantone etnica chi at postu in gara totu sas reziones italianas, e an regortu a poderķu tantos premmios tra sos cales su primmu, e, in ambos cussos duos annos, s'ateru premmiu galu prus prestiziosu de sa critica.

Un diario di viaggio musicale, dal volto mutevole e fascinoso, nel disco e nel concerto dei Tancaruja dove poesia dei tenores, ninnenanne logudoresi, antiche serenate, ballad, tablas e muttos si fondono a fremiti elettrici, danze senegalesi e crescendo rock.
Musica sarda, dunque, rivisitata e ricca di energia vitale, festosa e danzante. Musica di confine in equilibrio fra tradizione e innovazione in cui la cultura sarda si trasforma in canto della memoria. Il frutto di anni di ricerca appassionata, svolta con un profondo rispetto per l’ereditą millenaria della musica e della poesia sarda, resa perfetta dal tempo. Sona sonette nel 1998 ed Eni ca ti canto nel 1999 sono stati portati sul palco di Ospedaletti, al festival della canzone etnica che vedeva in gara tutte le regioni italiane, e ha vinto numerosi riconoscimenti tra cui il primo premio e, per ambedue gli anni, quello ancor pił prestigioso della critica.

Rosaria Di Stefano

ascolta:
Sona sonette (300 Kb)